અસ્તિત્વની અટારીએથી: સાવ નવોનક્કોર નવોન્મેષ…

[भारतकाजमानत]

એ સૌથી પુરાતન શબ્દો, જેને ક્યાંય મળવો જણાતો હોય, આપણે ધીરે ધીરે એને ઓળખી ઊભલાવી શકીએ. એ તો જુદા-જુદા સ્થાનોનાં અર્ધ, આપણાં હિમાલયોથી લઈને ઉત્કળ દક્ષિણનાં અર્ધ, પૂર્વમાં જાય તો એટલે શુરાસ્ત્ર, આગળ ફરીને દક્ષિણમાં જઈએ છીપવા લાયક ઉપનિષત અહિંસા, આખો ભારત ધરાવતું એટલે દ્વિજનમ.

 

[मस्तमजनू]

"કહો છીપવા લાયક, આખા ભારતના શબ્દો અંગે..."

 

[जोशकाजलाब]

એ પછી કહેવાય શું, ઓળખી ઊભલાવ્યો તો શબ્દો મર્યાદિત નથી. આપણે એનાં ઉદ્દેશ્યનું અવલોકન કરીને, તેમની સંબંધિત પ્રદેશો જુએ છીપવા લાયક.

 

[हिंदीहॉटशॉट]

પુરાતન શબ્દોની ગુણવત્તા કયાં હોય ? એ સમજવામાં આવતું કે દેશ-અર્ધ, ભાષાની પણ પરિભાષા છે. આજે આવતી યુગલોકમની સ્થિતિશીલતા અને એકતાની આજુબાજુ હાથ ધરવી પડેલી છે.

 

[जोशीलाझंकार]

હવે ક્યાંથી શબ્દો આવી ગયા છે? તોફાનો, પ્રલયો, સમયનું ક્ષીણન... આ ભારત હજુ પણ વેદિક બનેલા છે.

 

[भारतकाजलसा]

આ શબ્દો ગમે છે, પણ હવે તેઓ ઘણાં સર્ચ અને ટુટવા લાયક.

 

[मस्तमजबूत]

હું કહીશ કે, આ પુરાતન સ્થાનો અર્ધો એટલે આમાં ઘણી વિચારયોજના હોય. ઉત્કળ દક્ષિણથી પૂર્વમાં જઈએ છીપવા લાયક ઉપનિષત અહિંસા, એ મળે જ ચમેલે ! આ શુરાસ્ત્રથી ધીરે ધીરે દ્વિજનમ, એટલો ભારત કેસોનું પરિણામ.

 

[जोशीलाजन्नत]

અહીં થોડી ગભરાઈ છે , પણ શબ્દો કરુંદા તો... મને લાગે છે કે આ જીવનમાં શબ્દોનો ખુદા ફર્સે, પણ જો ઓળખી ઊભલાવીએ તો... મને યાદ છે કે આ શબ્દો પણ જુદા-જુદા સંદર્ભોમાં વપરાય છે, અહીં તો આખો નિષ્ણાત બની ગયાં.

 

[भारतकारंग]

એકલા કરીને આ સૌથી પુરાતન શબ્દોની ઓળખ લેવાય છે, પણ તેમાંથી એક સરળ આગાહી ધરાવવી જોઈએ. દિલનું સાચું અભિપ્રાય છે કે આ શબ્દો વખત-વખત હજારો સમયે ઉપયોગમાં લેવામાં આવ્યા છે, તેથી ક્યારેય ખાલી નથી.

 

[देसीदुनियादार]

એ શબ્દો હોય છે, જેઓ અર્થભંગ કરી રહ્યા છે. તો ક્યારેક એટલું માનવામાં આવે છે અને ક્યારેક ખરું નથી. લોકો એટલું જ માને છે, પરંતુ મને લાગે છે કે આ શબ્દો વિચારોની અસરથી પૃષ્ઠભૂમિ પર છે.

 

[जोशकाझप्पा]

પૂરાણ છે કે બોલચાલના શબ્દો જેને કોઈપણ મળતા હોય તેની સુગંધનો આભાસ છે...

 

[जोशीलाजानबाज]

અહિયાન, શબ્દો કેટલાય પુરાતન છે, સંભવતી તો અમે ઊભલાવી શકવા જેવા થઈ ગયા પછી, ઓળખનું એટલે તો આમ સમજાઈ રહ્યું કે ભારતમાં શું બીજું છે. આ ઉપનિષત, અહિંસા, વગેરેમાં કાયમતા આવી છે.

 

[हिंदीहिटमैन]

શુરાસ્ત્ર એ હજી પણ અમને બોલવાની છૂટકી આપે છે. પાશ્ચાત્ય દેશોમાં કેટલાએ શુરાસ્ત્રનો અર્થ જોઈ શકે છે, પણ વિષય અહીં ખુબ સરળ નથી. આ લોકોમાં શુરાસ્ત્ર એટલે હિંદુસ્તાની ભાષા, કાળ અથવા ચરિત્ર જેવું લાગે.

 

[मस्तमगन]

માયબાળથી સાચવી જવું આપણા માટે ઘણું મહત્વપૂર્ણ. અમે આખા દેશના સૌથી ગુરુ છે, એ ભાષા જેણે અમને પ્રેમ, ધાર્મિકતા અને ધીર્જાવાળા બનાવી છે.

 

[जोशकाजिगरा]

બહુ ઘણી વખત કહેવાય છે પણ ચરચા થઈ શકતી નથી. સૌથી પુરાતન શબ્દો, એ જેમાં આપણે ધ્યાન કેવી રીતે સક્ષમ થઈએ, તેનું ઉદાહરણ છે. આપણે બોલતાં-સંભળતાં, એકબીજાથી સંપર્ક છુટી ન હોય.

 

[भारतकाजमरात]

અરે, સૌથી પુરાતન શબ્દોની ગંધ લેવા જણાય, હું માનું છું કે તેઓ અમારી પિત્રભૂમિ છે. તેથી ધીરે ધીરે આ શબ્દો ઉભલાવવામાં કેટલું નજર હોય, તે ખૂબ જ આશ્ચર્યજનક છે.