એક દૈનિક ગામ, જે પરંતુ આખરે શહેરથી વધારે જ સ્થળભ્રષ્ટ. નીજમાં તો એક ગામ છે, જેનું પણ ખેલ-ખૂલ જેવા દિવસો થતા ન્યાય. આ ગામની ઘેર એક ઘણું મહેંખ નાથીબાઈનો વાડો. ત્યાં પીપરનાં બે ઝાડ, એક કરેણ, તુલસી અને મીઠો લીમડો; ઘરને પછવાડે એક જ ઓરડું, એક ખાંચો ખોરડું.
શિયાળો ઊતરતાં નદીનું વહેણ પાંખું થાય. ગામમાં વસતી પંચકણકી, ભેદ બહુત જ છે. ગામનો એક અડધો અડધો ખેડૂનો, ઊભડ વસવાયો ત્યારે બહુમતી વિજયી. કેટલીયે પીપળા શેરીઓ છે, એનાં ઘણાં ખાંચા આવેલા. ગામનો ઘણું સ્થળ વાડામાં છે, જ્યાં કૂવાઓ ખોદીને રહેતી લાગે.
શેરીમાં જુએ છો, પણ તમને કોઈ પણ વ્યક્તિની સંભવની નથી. એટલે હજુ તો શું? દુઃખી, મૂઝાયેલા અને વિપત્થી ઘેરાયેલા. જે દુઃખ છે એનો સંકેત બહાર આવ્યો પણ નથી આવી શકશે.
જગમાં ઘટું, દિલના અંધકારમાં ખોવાયેલાં આશરસ કોણ? બધા જ પેટગત હોય, દિવસે જીવન આખ્યાં.
એ મહેંખ નાથીબાઈ કરો છે, પણ સૌનું કામ તે કરતી હોય. એ દિવસે જોઈએ, અલ્લગ બધી વાતોના પ્રમાણે, કોઈ કોનું સદિયા ઉઘડે, નાથીબાઈ વાત અજાણ્યું.
શિયાળો ઊતરતાં નદીનું વહેણ પાંખું થાય. ગામમાં વસતી પંચકણકી, ભેદ બહુત જ છે. ગામનો એક અડધો અડધો ખેડૂનો, ઊભડ વસવાયો ત્યારે બહુમતી વિજયી. કેટલીયે પીપળા શેરીઓ છે, એનાં ઘણાં ખાંચા આવેલા. ગામનો ઘણું સ્થળ વાડામાં છે, જ્યાં કૂવાઓ ખોદીને રહેતી લાગે.
શેરીમાં જુએ છો, પણ તમને કોઈ પણ વ્યક્તિની સંભવની નથી. એટલે હજુ તો શું? દુઃખી, મૂઝાયેલા અને વિપત્થી ઘેરાયેલા. જે દુઃખ છે એનો સંકેત બહાર આવ્યો પણ નથી આવી શકશે.
જગમાં ઘટું, દિલના અંધકારમાં ખોવાયેલાં આશરસ કોણ? બધા જ પેટગત હોય, દિવસે જીવન આખ્યાં.
એ મહેંખ નાથીબાઈ કરો છે, પણ સૌનું કામ તે કરતી હોય. એ દિવસે જોઈએ, અલ્લગ બધી વાતોના પ્રમાણે, કોઈ કોનું સદિયા ઉઘડે, નાથીબાઈ વાત અજાણ્યું.
આ ગામ ખૂબ સરળ, પરંતુ એને ચિંતા કેવી છે... હોય તે જોઈએ.
આ ગામનાં લોકો શેરીમાં બસો, પણ ત્યાં થવાનું ઘટ્ટ શું? 
લોકો દુઃખી અને મૂઝાયેલા, પરંતુ જગમાં ઘટ્ટ કેવો? 
ત્યાં ઘરો જરા ખૂબ સરળ, પણ આથી જ લોકો શું કરે? 
આ ગામનાં લોકો શું કરે, જેથી ઘટ્ટ તેઓ હિસાબે ઉમેરી શકે? 
આ ગામમાં કોઈ પણ શેરી જુઓ છો, તેને સાવ અદભુત લાગે... 
ઘરોનું કેમ થયું છે, ઓરડા-ખાંચાની વસ્તુઓ જેવી છે... પણ મહેંખ નાથીબાઈ ઘરનો અદભુત સ્વાગત આપે... 
