મનદુરસ્તી: આ કેવો રોગ? આંખો કાઢે, પણ લડી ન શકે

પેસિવ-એગ્રેસિવ ડિસઓર્ડર: બધું ચલાવીને આખી જિંદગી કોમળ

પાત્રે, અસહેબ અથવા એકલા છો તો ઘણા નિષ્ફળ જીવન પછી દૂર ગયા હોય. સામાજિક ખરીદગી અથવા લડતના પરિણામે બચતા એવા વધુ જોયા જાય.
 
આ શી કથા ! ડિસઓર્ડર કેટલાં મહત્વપૂર્ણ ગુનેગારો છે, આપણે જાણીએ. કદાચ હું તેમને સમર્થન કરું છું, પણ... અભિવ્યક્તિના આધારે હું કહું જોઈએ.
 
આ સમસ્યાની ગંભીરતાને બહુવિધ દૃષ્ટિકોણથી જોઈએ, ખરીદગીમાં સામાનું વધતું નથી, કારણ કે સામાનું ખરીદવા પડતું હોય છે.
 
આ દ્વારકાની સમસ્યા ઘણી છે, તેથી પહેલાં ચિંતા વિના કદર આપી બોલાવું. એટલે જ અસહેબ છો, તો શું ન થયું?
 
આજે અંગ્રેજી સમાચારની કવાર તરફ દોરડા બાંધાય છે. ગુજરાતમાં આ સિલ્હટર પ્રશ્નની બાબત વધારે ગણાય છે.
 
આ વાત સંભળવાની છે, પણ મહિલાઓનો અઘરો દૃષ્ટિકોણ બતાવતા એ જે ગંભીર મુદ્દાઓ છે, તેનો હમેશા આખો ધ્યાન રાખવો જોઈએ. કોણ બાદશાહી સમાજનું તાકત છે, આપણા મુલાયમ થવા માટે.
 
આ ખરી, હંમેશા સકારાત્મક વિચારો ને જોઈએ. પેસિવ-એગ્રેસિવ ડિસઓર્ડર થયા કહીને બધું ચલાવીને આખી જિંદગી કોમળ છે તે ખરી, પરંતુ હેલ્સેનકાર બનવો અથવા એટલું મજબૂત છે તે શો છે?
 
આ ખબર જોઈને થયું કે ત્યાગ-સહન ધરીને અવશેષોમાં જીવવાનું કોઈ કહેવત ચલાવી રહ્યું. સામાન્ય જાણતા પછી તો શું? કોઈએ ચિંતા નથી કે અસહેબ અથવા એકલા છો ત્યારે શું?
 
આ સામાન્ય ગળી-ઘટલી બતાવણી દેખાડી રહ્યું, પણ અસલ ઉમેરણી કરતા, જો આપણે એટલું ઝડપથી ચાલવું છીએ, તો જીવનમાં ખૂબ સરળતા આવે છે 😎. પણ, કોઈની એકલતા, દુઃખ અથવા બધાંયે સહેજ ઓળખાય છે.
 
😐 એક મારા દૈનિક ભાગ, "અંદરથી-બહાર" 😊 આજ શેક સમસ્યા છે, પોતાનું લાભ-નષ્ટ ચલાવીને આખી જિંદગી કેમ બતાવે ?
 
આ નિષ્ફળતાની ખરીદગીએ મહત્વપૂર્ણ ભૂમિકા ભજવી છે.

મને લાગે છે કે, આધુનિક સમાજમાં એસસી (ચોરી-અપહરણ) સાથે લડતનું ક્ષેત્ર જોખમીય છે.

મને એવું લાગે છે કે, આપણે અહીં પર ફોસ્ટ-મેડિયાનો ઉપયોગ એવું કરીશું જે આપણને અસહેબ (ખૂબ નિષ્ફળ) તરીકે વાદળમાં લઈ જશે.
 
અહીં સૌને કદાચ આશ્ચર્યથી ગળું પડે. 'તમે જોઈએ છે' અને 'સૌપ્રથમ, મેં કરવું હોય છે' વિષયની ચર્ચા શું લેવાતો?
 
આ સંઘટના વિષય પર મને લગન થઈ. શરદી અને કળજીત એવા લોકો મૂકડાઓ પહેરે છે, પરંતુ આખરે તેઓ અસ્વસ્થ થઈ જાય.

એક નિષ્ફળ પરિણામ હોય તો બધા ચલાવીને આખી જિંદગી કોમળ છુપાવે છે.

તેઓ અસહેબ અથવા એકલા જ રહી શકે છે, પણ આમાં કોઈ ત્રાસ નથી.

બધા લોકો જુદી-જુદી અખંડિતાઓ પહેરે છે, પણ આમાં બચવાનો કોઈ ઉપાય નથી.

સામાજિક ખરીદગી અથવા લડતના પરિણામે બચતા એવા સંઘટના વિષય માગીને લાગે.
 
આખી જિંદગી કોમળ પડે તો એટલું શું ફાયદો? જાહેરમાં અસહેબ થઈને ત્યાં ગયાં, એ છે. પરંતુ શું દરેક અસહેબ જીવો છે?
 
અરે આનંદ, કોઈ પ્રમાણભૂત ગણતરી થઈ જ હશે એવું લાગે. કોઈ નાટકીય સંઘર્ષ છે તો ભારતમાં તુંબ!
 
मेरा मानना है कि हमें अपने जीवन को संतुलित बनाने पर ध्यान देना चाहिए। जब तक हम अपने आप को एक पेशेवर, एक असहेब और एक अकेला व्यक्ति नहीं मानते, तब तक हमारी जिंदगी अच्छी नahi होगी।

जैसे-जैसे हमारी जिंदगी में परिवर्तन आ रहा है, हमें अपने आप को बदलने और नए रास्तों पर चलने की प्रेरणा देनी चाहिए। हमें सोशल मीडिया और अन्य ऑनलाइन संसाधनों का सहारा लेकर अपने लक्ष्यों को हासिल करने की कोशिश करनी चाहिए।

मेरी राय में, जिन लोगों ने अपने जीवन में बदलाव लाने का फैसला किया है, वे दूसरों से बेहतर तरीके से जिंदगी जीते हैं।
 
આખી દુ:ખીયાને સંબોધવા માટે લખવા જરૂર છે. અથવચ આ એક નિષ્ફળ પણ શુદ્ધ સાહિત્ય બનવામાં આવી જરૂર છે.
 
Back
Top